Publikacje doktorantów w analizie bibliometrycznej jednostki? Wstępne rozpoznanie problemu
Abstrakt
Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem doktoranci mają status studentów studiów III stopnia, jednak wiele z ich obowiązków pokrywa się z tymi nałożonymi na pracowników naukowych. Dotyczy to również obowiązku publikowania — aby przedłożyć rozprawę doktorską doktorant powinien wykazać się pewnym dorobkiem. Zgodnie z nowelizacją ustawy o szkolnictwie wyższym za doktorat będzie można uznać nawet serię artykułów na konkretny temat. Do tego jednak potrzebna jest znajomość całości dorobku publikacyjnego doktoranta. W oficjalnych statystykach istnieją wyłącznie doktoraty, rejestrowane w bazach OPI i wydawnictwach statystycznych. Liczba obronionych doktoratów to jeden z tych wskaźników, który opisuje uczelnię, daje możliwość porównania jej wartości i pozycji wśród innych uczelni tego samego typu. Porównanie liczby doktoratów do twórczości w trakcie studiów doktoranckich stanowi jednak odrębne zagadnienie. Podejmowany problem badawczy będzie obejmował analizę wyników uzyskanych w najnowszym zagranicznym badaniu dotyczącym działalności publikacyjnej doktorantów (wobec braku takowych w Polsce) oraz próbę odpowiedzi na pytanie, czy w polskich warunkach istnieje potrzeba i możliwość podjęcia analizy bibliometrycznej publikacji doktorantów.
Bibliografia
DĄBROWA-SZEFLER, M., SZTABIŃSKI, P.B. Model kształcenia doktorantów: wnioski z badań. Warszawa: Centrum Badań Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego, Uniwersytet Warszawski, 2008. ISBN 978-83-927745-0-1.